…. Στην ίδια κατεύθυνση ως προς τα ζωγραφικά μέσα κινείται και ο Βασίλης Πέρρος, που εικονίζει κάποια αντικείμενα, όπως κλίνες, καθρέφτες, τραπέζια, παλιές φωτογραφίες, φορτωμένα όλα με αναφορές και μνήμες από το παρελθόν, αλλά με μόνιμη και παναιώνια σημασία. Συγχρόνως όμως τα ίδια τα αντικείμενα, όπως οι κλίνες, μπορούν να μετασχηματίζονται, να γίνονται φορείς άλλων εννοιών, να διηγούνται ιστορίες από το απώτατο παρελθόν, ήτοι τον θρήνο της Αντιγόνης, ή την αναγνώριση του Οδυσσέα. Και όλα αυτά μέσα από το διάλογο του άσπρου και μαύρου με ένα φως υπερκόσμιο, μαγικό, υπερβατικό.
