Μαρία Μαραγκού, Δημοσιογράφος και Κριτικός Τέχνης

    Καλός ζωγράφος, πρώτα πρώτα, καταπιάνεται με τα δύσκολα, βασανίζοντας το θέμα του, με τρόπους που εφευρίσκει στο τελάρο για να ψάξει.
    Έχει και χιούμορ, αφού το όλο ψάξιμο δυσκολεύει, οπόταν τον εκνευρίζει και βρίζει και την τέχνη και τον εαυτό του στο ρόλο του καλλιτέχνη, με λέξεις και σλόγκαν τα οποία γράφει. Αυτό, ίσως να ’ναι και το αδύναμο σημείο της ευκολίας, η ρομαντική ωστόσο τοπιογραφία ενός καιρού σχολιάζεται θαυμάσια στα καθ’ ημάς, σε έργα όπως το τεράστιο πρόβατο με την ανοιχτή κοιλιά που κρύβει τον υπαινιγμό μιας ιστορικής στιγμής ή τα σώματα με τις καταγραμμένες αναμνήσεις.
   Με δυο λόγια, αναγνωρίζουμε έναν καλό σχολιαστή που κρύβεται κάτω από ζωγραφικές ποιότητες.
   Δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον, αυτά τα ταλαντούχα παιδιά που ζωγραφίζουν καλά, εύκολα περνούν στο εύπεπτο που επιτάσσει και ένα είδος αγοράς, αυτή τη στιγμή ωστόσο επισημαίνουμε ένα νέο καλλιτέχνη που έχει να πει, ακόμη και μέσα από τις αδεξιότητές του. Πράγμα που μας ενδιαφέρει περισσότερο από τις επιδεξιότητες των καταξιωμένων.